Het is hier momenteel koud “voor onzen doen”: afgelopen maandag voor het eerst rijp op de auto, en de kachel staat de hele dag aan. De late herfst / winter hier is qua weer een afwisseling tussen dagen zoals nu: zonnig, windstil, 15 graden ’s middags, en dagen met een koude, gure onaangename wind. Ons recente bezoek kan daarover meepraten.
Maar eerst even over de bloembakken: Begin november kwamen de eerste vrachtwagens met zand, grond, aarde, wat is het eigenlijk. Het was (ondanks onze lessen Spaans ) nog niet zo simpel om aan een potentionele leverancier duidelijk te maken wat we nodig hadden. Er moest dus iets in die plantenbakken, maar als je zoiet als grond, zand of aarde in Google Translate zet, dan krijg je in het Spaans vanalles terug maar niets waarna je op zoek bent. Uiteidelijk bleek het toverwoord “tierra vegetal” te zijn.
De volgende uitdaging was het vervoer: onze toegangspoort is 3 meter hoog en daardoor bleef er slechts één leverancier over die kon leveren met een vrachtwagen die op ons perceel kon komen. In totaal zijn er negen vrachten van 5 ton afgeleverd, en de inhoud ligt inmiddels op zijn plaats.
Het volgende projekt wordt het opknappen van het zwembad. Dat gaan we zowel van binnen als van buiten opnieuw schilderen. En we hebben besloten om er gelijk ook maar een trap in te metselen. Tot op heden gingen we in en uit het zwembad via een roestvrijstalen trapje, het is de bedoeling dat we straks min of meer gewoon het water in kunnen lopen.
Het zwembad is inmiddels bijna leeg. Dat doen we kalm aan, we praten hier over ruim 60.000 liter water wat we via een tuinslang over onze lager gelegen boomgaard verdelen. Het is de bedoeling dat het zwembad klaar is bij het begin van het volgende zwemseizoen, dus we hebben nog even tijd.
Maar in gedachten zijn we alweer een stapje verder: we willen de bestrating tussen het zwembad en de bloembakken omhoog brengen. Dat hebben we al op tekening gezet:
Een en ander is nog niet helemaal uitgedacht, of we voor ophogen en daarop tegels gaan, of een houten vlonder, daar moeten we ons nog in verdiepen en de uitvoering zal wel najaar 2024 worden.
We hebben ėėn olijfboom in de tuin, en daar kwamen best veel vruchten aan. Begin november hebben we geplukt met als resultaat bijna anderhalve krat olijven: zo’n 26 kilo. Om die te kunnen leveren moet je ingeschreven staan als producent, en dat zijn wij (nog) niet. Maar de buren die ons een paar maanden geleden al hielpen met de peulen, kwamen ook deze keer te hulp. Zij hebben zelf namelijk van 4 bomen 80 kilo olijven geplukt, ėn ze staan ingeschreven als producent.
Dus wij met onze gezamelijke oogst op een vrijdagmiddag om een uur of drie naar een lokale olijfpers. Daar aangekomen bleek dat er al vele mensen met hun auto volgeladen op hun beurt stonden te wachten om hun olijven af te leveren. Het duurde nog 4 uur voordat we onze kratjes in een soort van grote trechter konden kiepen, waarna ze gewogen zijn. Ergens in februari mogen we terugkomen om te horen hoeveel we ervoor krijgen. We worden niet in geld gecompenseerd, maar in olijfolie.
Met de lichaamsbeweging zit het dus wel goed, daarbij komt nog dat ik twee keer per week naar Turis ga voor de Spaanse les. Dat doe ik lopend, over voor het grootste deel onverharde paden. Van huis tot in het dorp is ongeveer 2 kilometer, maar wel met een flink hoogteverschil.
Over de heenweg doe ik een klein half uur, dat gaat bergaf.
De terugweg is een ander verhaal: bergop en daar loop ik tien minuten langer over.
De Spaanse les ligt nu stil tot ergens in januari.
Inmiddels zijn we al weer druk bezig met het rigoreus terugsnoeien van de bomen.
We zijn begonnen met de bananenbomen, die druk bezig waren met het omduwen van de muur. Eigenlijk was het te vroeg, de bananen waren nog niet rijp, maar dit ging om het behoud van de grensmuur.
Vóór het einde van dit jaar denken we klaar te zijn met het snoeien van de rest.
Op het terrein van muziek is er toch eigenlijk wel iets heel opmerkelijks voorgevallen. Mijn carriere als “muziekant” is begonnen in het in Geldrop wereldberoemde orkestje “The Questions”. Deze foto zal van zo rond 1970 zijn. Een aantal jaren hebben we intensief met elkaar opgetrokken: twee keer per week repeteren, vaak 2 keer per week optredens, we gingen samen naar dansavonden en concerten, kortom een hechte vriendenclub. Na een aantal jaren viel de band om onduidelijke redenen uit elkaar en ging, mede door onze buitenland avonturen, het contact met de anderen verloren. Tot twee maanden geleden.
Wat gebeurde er: via mijn zwager had ik ruim een half jaar geleden gehoord dat de voormalige solo-gitarist (Tiny Dommels) van The Questions een huis had gekocht in de buurt van Valencia. Een paar maanden later legde ik contact met Tiny via Facebook. Toen bleek dat hij en zijn vrouw Marij een huis hebben in Montroi, 20 kilometer bij ons vandaan. Dit najaar waren ze in het land en zo hadden we ze eind oktober op visite!
Wat betreft mijn persoonlijke muziekale inspanningen: het laatste resultaat is alweer van een maand geleden, maar er zit weer iets nieuws aan te komen. Gewoon even mijn kanaal https://www.youtube.com/@wimvandesande in de gaten houden.
Wat een leuke nieuwtjes weer!! Zo leuk om te lezen met de foto’s erbij! En wat maken jullie er weer een prachtig paradijs van🏖🌊🌸🌺🌲🌳
Wij wensen jullie hele Fijne Kerstdagen en een gezond en gelukkig 2024🎄✨️🎄
Wij gaan een paar dagen uitwaaien in Zandvoort 🌊🥂🎄
Groetjes Monique, George en Banjul
O,wat hebben jullie haard gewerkt.
Mooi de bloemenbak gevuld met zand.
Woord alleen nog mooier ,ook bij het zwembad. Ik wens jullie fijne feestdagen en één goed 2024 liefs Beate
Goed bezig. The questions …..ook voor mij nostalgie..wat leuk.
Heel leuk allemaal en wat een werk hebben jullie weer verzet 👍en nog volop plannen. Volgend jaar kom ik het, samen met Marjan, “in het echt” bekijken! Hele fijne feestdagen en de beste wensen voor 2024 🎄✨🎉🎈
Hoe houden jullie het vol, maar jullie harde werken wordt wel beloond.
Twee weken geleden lunchten wij bij The Four Cousins en troffen daar Jan en Fokelien. Het gaat hen goed en jullie krijgen de hartelijke groeten van beiden. Ze volgen jullie op de weblog.
Groet uit een zomers Montagu (37 graden).
Leo
Wat één mooi verslag Wim…én het ziet er ook geweldig mooi uit en het word mog mooier. Volgend jaar kom ik zeker weer.
Liefs en fijne dagen en een goed 2024.
Weer genoten van de mooie woorden, foto’s en muziek! Zalig om je huis en tuin zo te zien groeien. Dat moet heel veel voldoening geven. En voor ons nu een stukje thuis Spanje in thuis Belgie. Met een vleugje Nederland als jij in het Engels zingt, Wim.😊
Vanavond Kerstavond. Geniet van deze dagen. Knuffel voor beiden en een aaitje voor Theo.🤗😘
We have to congratulate you on ALL the hard work you put into your beautiful property in Spain!
You complained about the wind….
Did you forget?? No wind could ever be as bad as the Cape South Easter you experienced with us on the West Coast in Britannia Bay in the Cape in South
Africa!! 😱Wow!
Enjoy all the loving care you put into your property in Spain dear Rita and Wim and we wish you many more healthy and happy years for this New Year 2024! With much love and fond memories of Britannia Bay!
Reinet and Pieter
💕💕
beetje late reactie maar terwijl ik naar de prachtige muziek van Wim luister tik ik dit berichtje.
Wat wordt het toch prachtig mooi bij jullie en wat hebben jullie al een berg werk verzet. Dacht op de foto’s te zien dat er minder Wim is als een paar jaar geleden, maar zijn stem maakt dat dan weer ruimschoots goed 🙂
ik heb morgen mijn eerste saxofoonles. Misschien kunnen wij samen eens een nummertje opnemen.
We gaan elkaar eindelijke weer eens kunnen knuffen in mei. Kijken er heel erg naar uit.
liefs van ons